İçimdeki Yaratık
Arkadaşlar dün büyük gündü,sevgili eşimle beraber sevgili doktorumuza gittik...Ve ve bizim ufaklığı gördük...Pıtır pıtır atan bir kalbi var,inanılmaz bir şeydi bu...Fıkır fıkır oynuyordu kendisi...Doktor henüz bebek demiyor ona, o bir embriyon doktor amcası için...3 parçalık ultrason görüntüsüne baktım baktım durdum bütün gün...Hala inanamıyorum içimde benim kalbimden başka atan bir kalp daha var!!Artık gerçekten kendimi 2 canlı hissediyorum...Ne güzel bir duyguymuş bu böyle...Keşke bu kadar beklemeseymişim...Umarım sonuna kadar da problemsiz bir şekilde gider...Hala riskli dönemi atlatmadık 3 hafta sonra daha rahat bir nefes alabileceğiz inşallah...
Görüşmek üzere,herkesi çok çok öpüyorum...
Sevgiler
SELAAAM!!!
Merhabalar sevgili blog dostlarım,biliyorum beni blog dostunuz olmaktan çıkarttınız ama çok geçerli sebeplerim vardı inanın...
Zaman ne kadar da çabuk uçup gidiyor şaşırıyorum ve insanın hayatında öyle şeyler oluyor ki bir anda tüm hayatın 180 derece değişiyor,sen değişiyorsun.Hayata bakışın, amaçların ,fikirlerin...Sanki 1,5 ay önceki ben ile şu anda ki ben farklı kişiler gibiyiz...Hikayeyi anlatmaya başlıyım ben en iyisi fazla uzatmadan...
Efendim benim çalıştığım her şirket bir şeklide ya satılır ya başka bir şirketle birleşir ya da batar...Tabi bu yeni şirketimde ben işe girdikten sonra ancak 6 ay dayanabildi...Ve tatataaaa satılıyoruz...Gerçi ben ilk iş görüşmesine geldiğimde de bu satış işleminin olacağını biliyordum yani benim için sürpriz birşey olmadı hatta şu andaki durumumda daha iyisi olamazdı...Neyse nisan ayının 20sinde bizi satın alan İtalyan askı firması ile toplantı için Londra'ya gittim.Toplantı 1,5 gün sürecekti;perşembe ve cuma öğlene kadar...Daha güzel ne olabilirdi ki benim gibi bir gezenti için,cuma öğleden sonra ve cumartesi günü kalıp Londra sokaklarında - özellikle Oxford Street diye bir caddesi var ki bütün mağazaların olduğu yani beni sabah bırak mağazalar kapanırken al tarzında biryer- canım çıkana kadar gezicektim,sonra da pazar günü turşu olmuş bir şekilde eve gelip ancak 1 haftada kendime gelecektim...Evet bu dediklerimin bir kısmı oldu gerçekten,şu turşu olma durumu gibi...Efendime söyliyim bendeniz cuma akşamına bir de tiyatro bileti aldım,Londra'nın tiyatroları çok meşhur gidip de görmeden dönmiyim diye ,aman kusur kalmıyım!!Cuma günü toplantı bitti öğlen 12.00de ben 12.15de sokağa fırlamıştım bile...Önce bir meşhur Harrods mağazasını geziyim dedim sonra tiyatroların olduğu bölgede turlarım sonra da tiyatroya girerim diye de planlarımı yaptım hemencecik...Bütün bu dediklerimi de gerçekleştirdim fakat mesela Harrods mağazasını gezerken bir an yorgunluktan düşüp bayılıcam zannettim,ben mi mağazayı gezdim mağazamı beni gezdi bilmiyorum...Neyse sonra zorla(sanki silah dayıyorlar ya kafama!!) gittim tiyatroya...Oyun çok keyifliydi ama ben hiç bu kadar yorulduğumu ve bir yerde bu kadar zor oturduğumu hatırlamıyorum, sonunda da gece saat 23.00gibi otelime geldim...Sabaha karşı da deli gibi hastalandım.Bir titreme bir ateş aklınız durur...Herzaman yanıma bilumum ilaçları alan ben bu defa yanıma sadece Minoset diye bir ağrı kesici almıştım o kadar...Sabahı sabah ettim o gece...Sabah oldu,oda da kalmak olmaz, maalesef bu şirketim esikisi kadar hovarda değil dolayısıyla bu kaldığım ekstra günü cebimden ödemek durumundayım ,e böyle olunca bir de insanın odada oturası gelmiyor...Zar zor çıktım doğru gittim Oxford Street denen yere...Ama gözüm hiçbir mağaza görmüyor fakat bu arada ne ateşim var ne başka bir ağrım sızım sadece yorgunum ve hiç birşey yapmak istemiyorum...Bir mağazaya giriyorum ki normal şartlar altında benim 2-3 saat kafadan geçirebileceğim bir mağaza ama nerdee 20dk sonra kendimi zor atıyorum dışarı oturacak bir kafe bulup 1,5 saat oturuyorum...Velhasıl ben o günü tamamlayamadan odama geldim ve uyudum,çünkü gözüm sadece yatağı görüyordu!! Ve pazar günü turşu gibi eve geldim...Pazartesi oldu bende gene bir anormallik var,bu arada hiçbirşey yiyemiyorum canım istemiyor ve gene yorgunum...10saate yakın uyuyorum ama kafamı kaldıramıyorum...Açıkçası korkmaya başladım allahım ben kanser falan mı oldum diye...Aradan 1-2 gün daha geçti bu arada aklıma başka birşey geldi ben de test yaptırmaya karar verdim...Ve sonucuna göre öğrendim ki ailemize birisi geliyor!!!Hamileyiiimm...
O anda hayat durdu diyebilirim...Hemen doktorumu aradım,1 hafta daha dur biraz büyüsün öyle gel dedi...1 hafta sonra gittim ve 5 haftalık hamile olduğumu söyledi doktorum...Ama inanamıyordum,çok garip bir duygu bu tarifi çok zor!!!Ve şu anda 7.haftamıza girdik,fakat ilk 3 ay riskli bir dönem olduğu için doktorum sağlığım yerinde olmasına rağmen herşeye hazırlıklı olmamı söyledi...Şimdi dört gözle 1haziran olmasını bekliyorum çünkü inşallah bebişimin kalbini duyucaz hatta kendisini görebilicez...
Yani arkadaşlar şu 8mmlik yaratık bir anda bütün hayatımı ele geçirdi...Kendimle ilgili bütün düşüncelerim değişti...İşkolik ben,kariyer manyağı benim şu anda tek düşündüğüm şu şirket bir an önce satılsın ben de gidiyim evimde rahat bir hamilelik geçiriyim sonra bebişim doğsun ve 1-2 sene de onunla kendim ilgileniyim...Tek düşündüğüm bu....Ben bile inanamıyorum buna ama öyle ,en azından sabah 8 akşam 6 biryerelerde çalışmak istemiyorum...
Bende ki havadisler böyle işte...Hayatım gerçekten şimdiden değişti....Bundan sonra sevgili dostlarım sizi kendimde yaşadığım değişikliklerle ve içimde büyüyen bebişle ilgili bol bol sıkacağaım gibi görünüyor...
Herkesi buradan kucaklıyorum ve kocaman öpüyorum....Görüşmek üzere,
Sevgiler...
